34 - Qana - The director's cut

Door problemen met het uploaden van foto's kan ik ze hier niet allemaal plaatsen.
Andere informatie hierover kunt u vinden op:
http://eureferendum.blogspot.com/2006/08/challenge-to-ap.html



Qana - the director's cut

Iemand noemde het ‘The director’s cut’ of hoe Hezbollah kinderlijkjes misbruikt als publiciteit voor de westerse gevoeligheid.
Hezbollah media management en moderne foto-journalistiek draaien een tragisch voorval om in een soort theater, beter had Michael Moore het niet gekund.






De bewijzen werden samengepuzzeld
met fotomateriaal die over de hele wereld verspreid werd
en er werd geprobeerd hem in de juiste context te plaatsen.

Een groot deel van van deze foto’s zijn al eerder gebruikt,
sommigen zijn nieuw en anderen zijn videobeelden, maar het is niet
per se, de foto die het verhaal vertelt, zij dienen veeleer als analyse.
Denk er over wat u wil, maar ik kan u verzekeren dat het niet de bedoeling
is dat u ze in deze context geplaatst ziet.

De ‘story’ – voor zover het er één is – begint hier.
Het is van hier uit dat de lichamen
komen die moeten dienen voor de voorstelling.
Links van het beeld ziet u een man die de hoofdacteur is in
dit verhaal, Mr White T-shirt’.
Zonder enige interesse staat hij naast een Rode Kruis hulpverlener met een overleden kindje.

Het is duidelijk dat hij wacht op iets.



‘Mr. White T-shirt’ komt vaak in beeld als ‘redder’en ‘lokale bewoner’.
We zien hem op heel veel foto's, en meestal staat hij in het centrum van het gebeuren.
Hij kan vrijelijk en ongevraagd in en uit het ingestorte gebouw lopen, zelfs al is hij niet in uniform en heeft hij klaarblijkelijk geen formele rol.

Meestal, wanneer hij gefotografeerd wordt
staat hij stil en kijkt... Kijkt naar wat?

Hier is hij terug, deze keer tussen het puin en schijnbaar
doet weer niets anders dan kijken.
Maar het lijkt er op dat hij meer doet dan dat.
We krijgen de indruk dat hij staat te wachten op het
lichaam van het meisje in de oranje pyjama in de
armen van de Rode Kruis hulpverlener.
Niet dat het kinderlijkje hem iets doet, nee, hij toont geen interesse en absoluut geen emoties.



Het lichaam van het meisje in oranje pyjama
Is zonder veel omhaal gedumpt op een brancard buiten,
goed in het zicht van alle fotografen wachtende op een ambulance.
Dit gebeurt meestal met lichamen die door brancarddragers naar één bepaalde plaats gedragen worden en de lichamen blijven zichtbaar voor eventuele fotografen.






Plots is er wat commotie. Niet één maar twee kinderlichaampjes werden gevonden.



Tot nu toe sprong ‘White T-shirt’ niet erg zorgzaam of respectvol om met de kinderlichaampjes.
Maar het is wel duidelijk dat hij gevonden heeft wat hij zocht.
En van zodra hij in beeld komt spreekt hij wild gesticulerend zeer luid, wat ten onrechte kon geïnterpreteerd worden als ‘emotie’.














Nu komt de tweede ‘ster-acteur’ in beeld “Groene Helm”.





Zonder veel omhaal grijpt hij het eerste kinderlichaampje, dat hem gewillig wordt overhandigd .

Hoe dan ook..in het volgende beeld krijgen we een idee hoe het spel gespeeld wordt.
“Groene Helm” maakt een ‘camera run’ en houdt het lichaam zo, om een zo groot mogelijk shock waarde en emotionele impact te verkrijgen.
Op dit punt loopt hij naar de ‘brancard laan’ en zijn gezichtsexpressie is gereserveerd.
Somber maar niet demonstratief dramatisch. Heel wat fotografen nemen deze foto maar weinigen publiceren hem.





Op deze foto is “Groene helm” terug op weg naar ‘Brancard laan’ nog steeds met hetzelfde kindje, waar hij wordt ontvangen door de wachtende media. Met het puin op de achtergrond, met het kinderlijkje in zijn armen, vertoont hij plots zoveel emotie dat we tevoren nog niet bij hem hadden gezien.
Door de combinatie van alles wordt deze camerashot gepubliceerd over de hele wereld. En ironisch genoeg, werd hij ook gedrukt op een ...witte T shirt.

Buiten het bereik van de camera’s werd de route gemarkeerd door Rode kruis hulpverleners en anderen, het doet denken aan een renbaan voor van alles en nog wat.
Het doet denken aan een goed georganiseerde filmopname, wat het in feite ook is.

En in dit beeld vergezeld “Groene Helm” een medewerker in het theater voor alweer een nieuwe ‘photo shoot’. .

Het lichaam heeft zijn werk gedaan. “Groene Helm” heeft er verder geen zaken meer mee.

Hij dumpt het lichaam op een draagbaar, en laat het over aan de zorg van de medewerker die we ‘de man in het zwart’ noemen. Er zijn nog andere gelegenheden voor foto’s in de maak voor “Groene Helm. Zonder zelfs nog een blik te werpen op het kinderlijkje vertrekt hij.

Terwijl “Groene Helm” en “Witte T-shirt” samen hadden kunnen vertrekken (omdat de kinderlijkjes samen ter beschikking waren in het kapotte gebouw) en er zelfs samen werden gelegd op één brancard, netjes afgedekt uit respect voor de doden, was dit duidelijkt zo gepland.

Nu “Groene Helm” zijn ‘camera run erop zit, is het nu tijd voor zijn partner om te koop te lopen met zijn trofee. Vanaf het kapotte gebouw waar de kinderlijkjes vandaan komen, gaat het eerst bergaf en dan moet men links afdraaien om in de ‘brancard laan’ te komen. Maar ‘Witte T-shirt loopt verschillende keren de heuvel op en af en draait in plaats van links af, rechtsaf omringd door fotografen en tv en videocamera’s, die duidelijk op hem aan het wachten waren.

Dit en het vorige beeld werd genomen van videobeelden van ‘France 2’ nieuwsberichten.
Van zodra “Witte T-shirt’ de media nadert lijkt hij overstuur en kwaad dat erger wordt bij elke stap.
Zijn mond gaat open en hij begint opeens heem passioneel te schreeuwen, terwijl zijn snelle pas doet veronderstellen dat hij haast heeft.
Nochtans is die haast vals. Hij heeft gewacht tot “Groene Helm” zijn rol had gespeeld vooraleer op het toneel te verschijnen.
Terwijl “Witte T shirt” vol emotie verder loopt, produceert hij een heleboel fotomateriaal.
Deze foto werd gepubliceerd door de ‘Daily Telegraph’ en vele andere ‘Dailies’.Nogmaals, de combinatie van het kinderlijkje en de ‘ruwe emotie’ maken de foto’s onweerstaanbaar.
Het is in ieder geval een verbluffende opvoering,

Nu wordt de trategie duidelijk. Om de hoek
Staat de ‘competatieve’ media te wachten op de volgende gelegenheid voor fotoshoots die hen worden aangeboden. En Hezbollah is bijna toe aan een optreden ‘of a lifetime’ met in de hoofdrollen “Groene Helm” en “Witte T shirt” in een moedig optreden vol ‘pure emotie’.







De eerste die opkomt is “Witte T-shirt”. Maar terwijl de fotografen hun werk doen, zit het hem niet echt mee. Zijn stap is te doelgericht. Hij lijkt vol verheven gevoelens maar zijn hoofd hangt te laag en er gaat geen passie noch drama uit van die pose. Het puin ligt er een beetje te vies en vormloos bij en er is niets dat het oog kan trekken om een meerwaarde te geven aan het contrast van de eenzame figuur op het met vuil bezaaide pad opwaarts. (Terwijl Brancard laan onderaan de heuvel was.)
Als foto deugt dit niet.


Maar hier is “Groene Helm” in positie voor een tweevoudige shot, alhoewel men enkel het topje van ’n helm kan zien over de schouder van “T-shirt’s” linker schouder. Zelfs dan is deze pose magnifiek - zijn hoofd achterover geworpen met een gekwelde uitdrukking op het gezicht...
Vele tijdschriften vonden dit een goede foto om te publiceren.


Deze is ook goed. “Witte T-shirt is een beetje over-acting, maar het scheelt niet veel met het vorige beeld. Wat het wel verpest is “Groene Helm’ kijkend vanachter “T-shirt’s” schouder, terwijl hij snel stapt om zijn co-star bij te benen om zo een gelijke rol te kunnen spelen in het drama?
Niettemin publiceert Nicolas Asfouri voor AFGetty Images labels deze foto met de tekst “Een man schreeuwt om hulp terwijl hij het lichaam van een meisje draagt dat werd gedood tijdens de Israelische aanval op Qana op 30 juli”. Het werd o.a. ook gebruikt door Newsweek.





Als tweevoudige shot is deze foto onbruikbaar.
Kijk naar “Groene Helm” en – alhoewel we er zeker van zijn dat het niet zo is – lijkt het alsof hij glimlacht.
De combinatie van de inspanning en het proberen de nodige ernst aan de dag te leggen blijkt teveel te worden voor de man.
Maar het effect is grotesk, en het resultaat haalt de voorpagina van The Independent.

Ook "Witte T-shirt krijgt een voorpagina".






Maar alles komt goed. Zonder zich te verplaatsen moeten de fotografen niets anders doen dan wachten tot de ‘stars’ tot bij hen komen.

Als alles juist is, de expressie en de belichting, publiceert The Guardian op haar voorblad “Man screaming for help...”. Deze ‘award-winning’ foto zou eigenlijk voor Hezbollah moeten zijn.

Na het werk is het lichaam dragen een last en “T-shirt” dumpt het op een draagbed. Hij draagt het over aan de “man in het zwart”. Hoe dan ook is het weer goed voor een foto. Het probleem is dat de schaduwen fout zijn en een deel van “Groene Helm”, - de man die zo gehaast was om het lichaam af te leveren – is gedeeltelijk overschaduwd. Dit beeld scheert dan ook geen hoge toppen.

Ook de volgende niet, maar als foto is het meer dan duizend woorden waard.
Het ‘ster-duo’, na te hebben gekregen wat ze wensten van de dode lichamen en tot groot genoegen van de aanwezige media - laten de maskers van ‘puur verdriet en emotie’ vallen en tonen verder geen interesse. De ‘man in het zwart’ laten ze aan zijn lot over om de lichamen uiteindelijk naar de ambulances (een iets modernere uitvoering dan deze) te brengen over moeilijk begaanbare weg vol puin. “Witte T-shirt” loopt al voorop, zonder te helpen of nog even om te kijken. Hij heeft belangrijkere dingen aan z’n hoofd, zoals we seffens zullen zien.

Voor al zijn moeite wordt ‘de man in het zwart’ het minst beloond. Hij mag even poseren met één van de lichamen die door de ‘stars’ werd afgeleverd.


Maar zelfs dan, één van de ‘stars’ kon niet weerstaan nog een voorstelling te geven. Het was duidelijk een zware taak om de heuvel op en af te rennen. Dus daar gaat de ‘Trade Mart Helm’, de radio, en het fluorescerende vestje. “Groene helm” au naturelle poseert opnieuw.
Hij trekt zich niets aan want de foto’s zijn al onderweg, dus deze zijn enkel voor het plakboek.

En eindelijk ligt het lichaam van wat ooit een mooi kindje was tijdelijk te rusten in de ambulance.
.Maar zelf dan nog hebben de foto’s publiciteitswaarde. Een vuistmakende herinnering aan de tragedie, zonder de artificiële poses.
Dit is de enige natuurlijke pose tijdens de hele voorstelling, maar het ontbreekt aan het nodige drama dat de uitgevers wensen. De foto wordt enkel gebrukt als opvuller voor internet archieven.

Terwijl de doden uiteindelijk rusten, kunnen we zien waarom ‘Witte T-shirt” zo dringend weg moest Hij moest naar huis voor een interview met een reporter van France 2. Hij begint echter met de reporter het huis te laten zien. Een huis mooi gemeubileerd en ver van eenvoud. Dit is geen door armoede verbitterde man. Zelfs naar Europese of Amerikaanse standaards is dit huis mooie en comfortabel.

Maar wat zo vanzelfsprekend is, zijn de foto’s van de Hezbollah leider – Sjeik Hassan Nasrallah – zelfs op een kalender. Dit is geen verblijfplaats, dit is een tempel voor Hezbollah, de partij van Allah. Maar “Witte T-shirt vertelt de reporter dat hij geen Hezbollah is. Nee, hij vertelt de jonge reporter dat het de agressie van Israël is die de moslims radicaliseert en hen in de armen van Hezbollah drijft.


Zeg nu zelf? Is dit een lid van Hezbollah of enkel een supporter?
Dit is een Hezbollah bolwerk, een stadje waaruit volgens het IDF meer dan 150 raketten werden afgevuurd . En onze “Witte T-shirt” heeft een huis vol met Hezbollah materiaal en is geen lid – was hij niet de hele dag aan de slag voor hen?
Was hij echt maar gewoon een Jantje niemendal, verteerd door emoties voor de dood en vernieling rondom hem waaraan hij zelf absoluut geen schuld had?



Gisteren stond in de krant dat “Witte T-shirt” tien jaar geleden hetzelfde werk deed. Ook toen zeulde hij met een kinderlijkje rond voor westerse foto’s.










Persbureau Reuters ontslaat de fotograaf die zeker twee foto's heeft gemanipuleerd die hij nam in Libanon. De bijna duizend foto's die Adnan Hajj nam voor Reuters, zijn niet meer te koop.

France 2 liet weten dat Hezbollah gehandicapte kinderen had gebruikt om als slachtoffers te fungeren.

De videobeelden die onderzocht werden waren ook afkomstig van Al Jazeera.