28 - Prof. Smalhout

Telegraaf
Prof. Dr. Bob Smalhout op 5-Augustus-2006

Israël verdeelt Nederland

Zelden heeft een column zo veel reacties opgeroepen als die van vorige week.
De titel luidde ’SP-tomaat tegen Israel’.

Het ging over de opmerking van Jan Marijnissen, de leider van de SP, dat de Arabische anti-Israëlterroristen vergeleken konden worden met onze verzetsstrijders tegen de nazi’s in de Tweede Wereldoorlog.
De helft van de schrijvers van brieven en e-mails was pro-Israël. De andere helft was ertegen. Soms zelfs uitgesproken antizionistisch of antisemitisch. Hoewel geen enkele briefschrijver zijn of haar leeftijd vermeldde, was het niet moeilijk deze grofweg in te schatten aan de hand van de schrijfstijl, de woordkeus en het aantal taalfouten. Dat laatste is tegenwoordig vrijwel omgekeerd evenredig aan de leeftijd.

Hoe jonger hoe meer fouten. En dat wordt, zoals bekend, veroorzaakt door ons bedroevend slechte onderwijs sinds 1968.
Zo bleek dat alle oudere lezers van dit dagblad begrip hadden voor de standpunten van de staat Israël, terwijl de jongere briefschrijvers zich over het algemeen uitten in krasse termen.
Ze spraken onder meer over „Joods terrorisme”, het door Israël „bewust vermoorden van VN-waarnemers” en de „door Amerikaans-Joods kapitaal gefinancierde bezettingsoorlog” tegen Libanon.

Bij de jongere groep bleek ook het schrikbarend gebrek aan historisch en geografisch besef.
Zo moesten volgens sommigen de Israëliërs de Golanhoogte „eindelijk eens aan de Palestijnen teruggeven”. Kennelijk wisten die boze briefschrijvers niet dat de Golanhoogte in 1967 door Israël is veroverd op de Syriërs, die met hun artillerie tientallen jaren lang het gehele vruchtbare Israëlische landbouwgebied in NoordGalilea konden bestrijken. Hardnekkig

Wellicht is het zinvol te trachten enige hardnekkige misverstanden uit de weg te ruimen. Het is niet zo dat de felle Jodenhaat van Arabieren in het algemeen en van Palestijnen in het bijzonder is veroorzaakt door Israëlische acties. Al lang voordat er in 1948 een Joodse staat werd opgericht, was de Arabische wereld fel antisemitisch.

Dat klinkt gek, want de Arabieren behoren namelijk zelf ook tot het Semitische ras. Hun aversie komt voort uit hun religie, de islam. De koran staat namelijk vol met anti- Joodse teksten. Enkele voorbeelden maken dit duidelijk. Ter toelichting: de koran is verdeeld in 114 hoofdstukken die Sura’s heten, en de Sura’s zijn weer onderverdeeld in verzen.

Joden stichten verderf (Sura 5, vers 64)
Joden zijn vijanden van de gelovigen (Sura 5, vers 82)
Joden zijn huichelaars en leugenaars (Sura 58, vers 14 tot 20)
Joden zijn door Allah vervloekt (Sura 2, vers 88)

Met dit soort teksten worden Arabische kinderen al eeuwenlang op school geïndoctrineerd.


De Groot-Moefti (islamitisch geestelijk leider) van Jeruzalem, Amin El-Hoesseini, (lees wat ik schreef in 'van Allah tot Hitler': http://het-ander-klokje.blogspot.com/2006_07_18_het-ander-klokje_archive.html) wilde reeds negentig jaar geleden de Joodse gemeenschap in het toenmalige Palestina uitroeien.

In de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw sloot hij grote vriendschap met onder meer Adolf Hitler en Adolf Eichmann.
Hij hield in nazi-Duitsland antisemitische radiotoespraken en hij had grote belangstelling voor de gaskamers in Auschwitz.
In die tijd waren er in Israël slechts 80.000 Joden die omringd waren door miljoenen moslims. Thans herbergt Israël 5,5 miljoen mensen waarvan 82 procent Joden.
Van het begin af heeft Israël zich moeten verdedigen tegen een overmacht aan Arabische volken. Dat begon al op 15 mei 1948, één dag nadat het prille Israël door de Verenigde Naties was gesticht.
Toen vielen de legers van niet minder dan zes Arabische staten het kleine Israël binnen. Sindsdien hebben de Israëliërs minstens zes grote oorlogen moeten voeren.
Een van de meest opzienbarende was de zogenaamde Oktoberoorlog, ook wel de Jom Kipoeroorlog genoemd. Jom Kipoer, of De Grote Verzoendag, is de heiligste dag van het Joodse jaar waarin vrijwel alle Joden ter wereld op zijn minst een deel van de dag in de synagoge doorbrengen.

Ze bezinnen zich dan op alle gebieden waarop zij als mens ten aanzien van hun naasten tekortgeschoten zijn. Uitgerekend op die dag vielen Egyptische en Syrische legers het toen tijdelijk bijna weerloze land binnen.

Het is niet minder dan een wonder dat Israël dit alles heeft overleefd. Nooit is er sprake geweest van Joods terrorisme. Nooit heeft een Israëliër zichzelf opgeblazen in een Arabische bus vol kinderen.

Het terrorisme in het Midden-Oosten is een Arabische zaak.

Maar dat mag niet verhinderen dat we ons ook zorgen moeten maken over het lot van Arabische burgerslachtoffers van het Midden-Oostenconflict. Maar dat moet dan wel op basis van een reële benadering. Helaas beschikt de Arabische wereld thans niet over een groot staatsman zoals wijlen Anwar Al Sadat, de vroegere president van Egypte.

Hij had de ongelofelijke moed om op 20 november 1977 van Egypte naar Israël te vliegen om daar als Arabier de Knesset, het Joodse parlement, toe te spreken en vrede te stichten.

Zijn vliegreis duurde exact veertig minuten. 3500 jaar daarvoor had de grote profeet Mozes met het volk van Israël er veertig jaar over gedaan. De gebeurtenis werd op tv in alle landen uitgezonden. Het was niet alleen wereldnieuws, het was een van die zeldzame historische gebeurtenissen die in de Duitse literatuur ’Sternstunden der Menschheit’ (als sterren flonkerende hoogtepunten van de mensheid) worden genoemd.

Het kostte Sadat zijn leven. Hij werd in zijn eigen land door fanatici vermoord. Literatuur Maar het is wellicht een goed idee dat eenieder die iets over het gecompliceerde Midden-Oostenprobleem wil zeggen, eerst eens de wetenschappelijk literatuur bestudeert.

Zoals bijvoorbeeld het zojuist uitgegeven unieke standaardwerk (1047 pagina’s!) van de theoloog prof.dr. Hans Jansen. Het is getiteld: ’Van Jodenhaat naar zelfmoordterrorisme. De islamisering van het Europees antisemitisme in het Midden- Oosten’. (Uitgave Groen 2006 ISBN (10)90-5829622-9)

En heel ontnuchterend voor antizionisten is het handige Amerikaanse boekje ’Myths and facts’ van Mitchell Bard en Jowell Himelfarb (ISBN 0-926146-03-6). Het is een precieze samenvatting van het ArabischIsraëlische conflict waarin alle politieke mythes, sprookjes en antizionistische onwaarheden worden geanalyseerd en tot glasheldere en ware feiten teruggebracht.

Het boekje zou een aardig cadeautje zijn voor Gretta Duisenberg, want zij beheerst de Engelse taal goed.


Maar wat moet je aan met mensen die nog steeds denken dat er
pas vrede in Israël zal komen als de laatste Jood is geliquideerd?
Israël weet vrij zeker het antwoord.


(Volgende bijdrage over Gretta Duisenberg)